Kategorie

Jak mówić do dziecka, żeby słuchało - 7 ważnych zasad

Dziecko nie słucha? Poznaj 7 ważnych zasad, które ułatwią komunikację z dzieckiem i wzbogacą waszą relację.

Jak mówić do dziecka, żeby słuchało - 7 ważnych zasad

Sposób w jaki zwracamy się do dziecka ma ogromny wpływ na jego zachowanie oraz na to, czy będzie chciało z nami współpracować, czy nie. Często zdarza się, że za niepowodzenia w komunikacji odpowiedzialnością obarczamy dziecko, mówimy, że “nie słucha”, “jest niegrzeczne”, zapominając przy tym, że rozmowa z dzieckiem wymaga od nas adaptacji do jego możliwości rozwojowych.  Zdolność dziecka do koncentracji jest mniejsza niż u dorosłych, o wiele łatwiej jest wytrącić je z równowagi i często doświadcza wahań nastroju, ponieważ dopiero uczy się radzić sobie z emocjami. Co możemy zrobić, aby dziecko nas nie tylko “słuchało” ale także “rozumiało” i chętniej z nami współpracowało?

 

Oto kilka bardzo ważnych zasad:

 

1. Nawiązuj kontakt wzrokowy.

Zwracając się do dziecka patrz mu w oczy. Nie każ mu przy tym zadzierać głowy do góry, przykucnij lub przyklęknij, wypowiedz jego imię i nawiąż kontakt wzrokowy. Dzięki temu będziesz pewny, że dziecko usłyszało. Trudno jest mieć dzieciom za złe, że nie słuchają naszych uwag, czy poleceń kiedy wydajemy je w przelocie i “z góry” lub gdy są pochłonięte inną czynnością.

 

2.Używaj krótkich i prostych zdań.

Formułując prośby postaw na zwięzłość i prostotę. Dzieci mają trudność w rozumieniu skomplikowanych i wielokrotnie złożonych sformułowań. Jeśli powiesz: “ubierz buty kochanie, ale najpierw poskładaj zabawki i znajdź swój plecak”, dziecko prawdopodobnie spełni tylko tę ostatnią prośbę, ponieważ reszty nie będzie pamiętało. Postaraj się rozłożyć prośby na kilka prostszych.

 

3. Używaj pozytywnego języka.

Zakazy zastąp pozytywnymi poleceniami. Czy wiedziałeś o tym, że dziecko słyszy “nie” średnio 400 razy dziennie! Trudno się dziwić, że przestaje z czasem na nie reagować, przecież, nikt z nas nie lubi słyszeć “nie”. Dlatego zamiast mówić “nie kładź kurtki na podłodze!”, sformułuj polecenie pozytywnie: “połóż kurtkę na krześle”. Dzięki temu dajesz wskazówkę, czego od dziecka oczekujesz. Zamiast mówić “nie przerywaj mi rozmowy” powiedz “teraz rozmawiam z ciocią, jak skończymy powiesz mi, czego potrzebujesz, zaczekaj proszę 5 minut” - to sprawi, że dziecko poczuje, że jego potrzeby są zauważone. W ten sposób modelujemy u niego także dobre nawyki konwersacyjne.

 

4. Kiedy….. To…..

Pokazuj dziecku związki między jego zachowaniem a konsekwencjami tych zachowań. Zamiast mówić “ubierz się, bo nie pójdziesz z tatą na podwórko”, powiedz “kiedy się ubierzesz, pójdziecie z tatą na podwórko”, w ten sposób jasno pokazujesz dziecku, co powinno zrobić, żeby uzyskać to, czego chce. Ta zasada jest ważna również w komunikowaniu emocji (“kiedy mówisz do mnie w ten sposób, jest mi przykro, proszę nie mów do mnie w ten sposób”).

 

5. Pozwalaj dziecku decydować.

Każdy lubi mieć wybór i możliwość decydowania o sobie, dzieci także. Dlatego pozwalaj dziecku decydować o sobie w sprawach, w których jest to możliwe. Pozwalanie dziecku na podejmowanie nawet małych decyzji, nie tylko sprawi, że będzie bardziej skore do współpracy, ale także wzmocni jego poczucie sprawstwa i pewność siebie. Pamiętaj jednak, żeby dając dziecku wybór, proponować mu takie opcje, które są dla ciebie akceptowalne. Możesz na przykład przygotować dwie pary ubrań i zapytać dziecko, w który komplet chce się dzisiaj ubrać. Zadanie pytania otwartego “w co chcesz się dzisiaj ubrać”, bez ustalenia wcześniejszych opcji może skończyć się w ten sposób, że wszystkie ubrania z szafki wylądują na podłodze, a dziecko w zimie, będzie chciało wyjść w krótkich spodenkach.

 

6. Dostrzegaj emocje dziecka.

Pokaż dziecku, że widzisz i rozumiesz jego emocje. Poczucie bycia zrozumianym wpływa kojąco i uspokajająco nie tylko na dzieci, jednak w przypadku dzieci czasem jesteśmy mniej skłonni do brania ich emocji “na serio”, zwłaszcza, że często zmieniają się jak w kalejdoskopie. Staraj się zrozumieć punkt widzenia dziecka i pokaż mu, że widzisz i rozumiesz co czuje. Zamiast krytykować go podczas rodzinnej imprezy: “przestań dokuczać, babci zrobi się przykro, że tak u niej rozrabiasz”, zastanów się, co dziecko czuje i pokaż mu, że to rozumiesz “Widzę, że chcesz już wyjść od babci, ale to jeszcze nie czas”, “widzę, że masz ogromną ochotę na tego loda, ale lody jemy po obiedzie”. Pokazanie dziecku, że wiesz, z czym się zmaga, daje mu poczucie bycia zrozumianym i sprawi, że będzie bardziej skłonne z nami współpracować.

 

7. Chcesz być słuchany? - Słuchaj!

Jako rodzice i opiekunowie jesteśmy dla dzieci najważniejszymi modelami - dzieci uczą się poprzez obserwację i powtarzają nasze zachowania. Jest to zasada stara jak świat i choć jest prosta, to czasem najtrudniejsza do zastosowania: rozmawiaj z dziećmi tak, jakbyś chciał aby rozmawiano z tobą - spokojnie, jasno, z szacunkiem i otwartością.

 

Słowa mają ogromną moc, potrafią dodać skrzydeł lub odebrać motywację, wywołać uśmiech lub łzy. Nasz język, ton, spojrzenie - to wszystko wpływa na zachowanie dziecka, dlatego kiedy wydaje nam się, że nas “nie słucha”, warto przyjrzeć się temu, w jaki sposób się do niego zwracamy. Pamiętajmy o tym, że “sposób w jaki mówimy do naszych dzieci staje się ich wewnętrznym głosem” (Peggy O’Mara).

© 2014 Magento Demo Store. All Rights Reserved.